Al ruim twee jaar met pensioen, maar nog altijd te vinden op de Ambelt. Dat moet Liesbeth Hupkes zijn. Waar andere pensionado’s zich storten op hobby’s, reizen of gewoon eens rustig de tijd nemen voor alle dagelijkse dingen, stoomt Liesbeth gewoon door. Zo kan het gebeuren dat je vijftig jaar in het onderwijs zit. Toch wel een hele mooie mijlpaal die binnen haar team gepast wordt gevierd.
“Het verschil is dat ik nu niet meer fulltime werk, dat heb ik wel altijd gedaan. Ik heb er gewoon nog niet zoveel behoefte aan om fulltime bij huis te zijn en ik doe dit werk ook nog zo graag”, zegt Liesbeth. Vijftig jaar voor de klas, gestart bij de kleuters en sinds 2005 binnen het speciaal onderwijs. Op de ene school was ze directeur, op een andere school was ze nauwelijks begonnen of het hield alweer op. Maar altijd met volle inzet. Haar motto: “Je hoeft niet gek te zijn om het binnen het speciaal onderwijs vol te houden, maar het helpt enorm”, zegt ze. “Ik denk dat dat op mij wel van toepassing is. Zo reed ik een tijd rond met een auto vol graffiti. Hello you, have a nice day en this side up. Ja, dat kenmerkt mij wel want ik ben niet zo van de gebaande paden.”
Ervaring
Liesbeth maakt deel uit van de ondersteuningsafdeling en werkt in de praktijkklassen van het SO. Dat zijn de klassen met maximaal 6 leerlingen waar ook altijd een zorgspecialist aan verbonden is. “Dit jaar werk ik wat minder en ben ik voor alles inzetbaar binnen die klassen. Ik heb het geluk dat de leerlingen accepteren dat er af en toe een andere juf binnenwandelt die met ze aan de gang gaat. Dat heeft te maken met de bak aan ervaring, maar de kinderen kennen mij ook van de honden die ik meestal meeneem.” Ashley de dwergschnauzer, Shabie de bordercollie en de nieuwe Australische labradoodle-pup Balto hebben al menig keer laten zien dat een hond in de klas een positieve bijdrage kan leveren aan de gemoedstoestand van de leerlingen.
Creatief
Natuurlijk is er wel eens een incident geweest, maar dat heeft haar gevoel voor de leerlingen niet veranderd. “Ik ga de situatie niet uit de weg. Ik stap erop af en probeer de leerling te bewegen om uit die boze wolk te komen. Ik heb geen vast plan, ik laat me leiden door de situatie. Ik krijg vaak te horen dat ik out of the box kan denken. In een moeilijke situatie met een leerling probeer ik dat te doen, creatief te zijn in de aanpak. Ik vind het fijn als ik dan kan bijdragen aan de oplossing.” Met één leerling heeft ze nog altijd contact. “Ik kreeg pas nog van hem een kaart dat hij blij was dat ik er altijd voor hem was. Mét een bon. Dat is toch geweldig! Het gaat goed met hem, af en toe ga ik iets doen met hem.”
Thuis achter de geraniums is een schrikbeeld, en stilzitten is er niet bij. Er is gelukkig genoeg te doen: bordercollies socialiseren voor een fokker (ondertussen is de teller de 40 gepasseerd en zijn er ook al vijf bouvierpups gesocialiseerd), catering bij het Castlefest in Lisse, of surprises maken voor de Ambelt… “Van alle scholen is de Ambelt echt de fijnste plek. We hebben een fijn team, werken goed samen en ik vind dat het hier echt goed voor elkaar is. Het onderwijs is goed doordacht en goed neergezet.”
Stoppen
Vijftig jaar onderwijs levert een mooi lijstje op. Samen met haar partner heeft ze alle scholen nog een keer bezocht voor een ‘collage’ van haar werkend leven. Dat werkend leven zal uiteindelijk wel stoppen bij de Ambelt, hoewel je het met Liesbeth nooit zeker weet…
Foto: Bert Steinebach